Zakażenie poronne

Po tym okresie przenosi się na węzły chłonne i układ krwionośny. Na tym etapie organizm jest w stanie wykryć wirusa i wytworzyć przeciwciała, które zahamują rozwój zakażenia. Jeśli organizm nie wykrył wirusa w odpowiednim momencie, może dojść do dużo bardziej nasilonych objawów. Wirus może rozprzestrzenić się po całym organizmie dochodząc do rdzenia kręgowego.

Choroba może przebiegać bezobjawowo, albo mieć skutek śmiertelny. Zakażenie poronne cechuje się objawami nieswoistymi. Może dojść także do porażenia mózgowego, zapalenia opon mózgowo-rdzeniowych, czy zapalenie mózgu.

Istnieją skuteczne szczepionki przeciwko chorobie Heinego-Medina. Pierwsza to Szczepionka Koprowskiego, która była podawana doustnie. Zawierała w sobie atenuowanego wirusa. Szybko zastąpiła ją druga o nazwie Sabina.

Sabina zawiera żywe atenuowane wirusy. Podawana jest doustnie. Łatwiejsze podawanie umożliwia szczepienia masowe, co istotne jest w krajach rozwijających się ze względu na częste występowanie choroby w tych rejonach (Indie, Pakistan, Nigeria), gdzie ciężko o wykwalifikowany personel medyczny. Szczepionka wywołuje miejscową i ogólną odporność. Wirus atenuowany jest zaraźliwy dla osób nieszczepionych. Wadą szczepionki Sabina jest możliwość rewersji. Jednak zachorowania poszczepienne zdarzają się niezwykle rzadko  - 3,8 przypadków na 10 milionów szczepień.

Istnieje jeszcze jedna szczepionka – Salka, która ze względu na brak możliwości rewersji jest zalecana przez niektórych lekarzy.  Salka zawiera w sobie zabite wirusy podawane pozajelitowo. System ten daje jedynie odpowiedź ogólnoustrojową.

W Polskim Programie Szczepień Ochronnych zaleca się podawanie trzech dawek Salki i jednej dawki szczepionki Sabina w szóstym roku życia.
 
Autor:

Natalia Ul

Zobacz również objawy tej choroby: Objawy zakażenia poronnego